Poruszany już wcześniej temat bezpieczeństwa na stoku zależy również od odpowiedniego doboru trudności trasy do naszych umiejętności. W większości krajów obowiązuje czterostopniowy podział tras według trudności, oznaczony różnymi kolorami. Tak sporządzone mapki i schematy pozwalają na wybór odpowiedniego dla siebie stoku.
Trasy zielone
Są przeznaczone dla wszystkich. Charakteryzują się stokami o niskim nachyleniu, co w praktyce oznacza, ze nie można na nim rozwinąć kosmicznie szybkich prędkości. Zielona trasa jest idealna dla początkujących oraz dla dzieci. Często narciarze nieco bardziej zaawansowani wybierają się na nią na rozgrzewkę a potem przechodzą na trudniejsze trasy.
Na zielonych trasach można spokojnie jeździć. Amatorzy szybkiej i brawurowej jazdy nie zaglądają tutaj ze względu na „niemożliwość” prezentowania swoich szaleńczych umiejętności.
Trasy niebieskie
Cieszą się największą popularnością. Odrobinkę trudniejsze od zielonych tras. Troszkę większe nachylenie stoku sprawia, że jazda „po płaskim” terenie i odpychanie się co rusz kijkami nie będzie konieczna tak jak to jest w przypadku tras zielonych. Niebieska trasa jest odpowiednia dla początkujących, tych dobrze sobie już radzących na nartach oraz dla dzieci – oczywiście pod stałą opieką dorosłych. Trasy niebieskie pozwalają czerpać większa przyjemność z jazdy i jednocześnie nie narażają na szczególne niebezpieczeństwo.
Trasy czerwone
Tutaj już odczujemy wyraźna różnice w poziomie trudności. Trasy czerwone są przeznaczone dla osób naprawdę zaawansowanych, które mogą się tu czuć swobodnie i w pełni prezentować swoje zdolności. Na tej trasie zachowujmy szczególna ostrożność i rzetelnie oceńmy swoje umiejętności i siły fizyczne decydując się na zjazdy trudnym szlakiem. Osoby jeżdżące dobrze powinny uważać na mistrzów zjeżdżających w zawrotnym tempie i póki nie nabiorą pewności w tym sporcie lepiej, żeby nie rozwijali dużych prędkości. Niezależnie od umiejętności należy stosować tutaj zasadę aby zawsze mieć w zasięgu wzroku tą cześć trasy, po której zamierzamy szusować. Przed zakrętami i przy przewężeniach lepiej zredukować prędkość, aby nie narażać siebie i innych.
Trasy czarne
Trasy czarne sa idealne dla mistrzów nart. Wybierając się na daną trasę o tym stopniu trudności, pierwszy zjazd powinien być rozpoznawczy, aby zapoznać się z niespodziankami terenu tj. lód, dołki, ukryte karby, bardzo strome odcinki. Należy liczyć z możliwością kumulacji wymienionych trudności z dodatkiem narciarza po upadku, których nie brakuje na tym stoku. Dobrzy narciarze i początkujący powinni zachowywać wzmożona ostrożność i pierwsze zjazdy dobrze, aby przebyli w towarzystwie lepszego narciarza. Jest to duże wyzwanie dla zwykłych narciarzy i walka o przetrwanie dla tych początkujących, jednak z zachowaniem odpowiedzialności, bezpieczeństwo wszystkich będzie zachowane.
Warto zwrócić uwagę na dodatkowe oznaczenia umieszczane na trasach, a mianowicie:
- Strzałki – oznaczają kierunek i przebieg zjazdu,
- Lizaki – numery tras, które odnajdziemy także na mapach,
- Linie tworzące X – skrzyżowanie tras,
- Pojedyncze linie z łukiem w określoną stronę – niebezpieczne zakręty,
- Żółto-czarne szachownice – informacje o zagrożeniu lawinowym,
- Żółto-czarne tyczki – nie wolno za nie wjeżdżać pod żadnym pozorem.
Przykłady znaków stosowanych na trasach narciarskich